De Munchkin: grappige huis-"fret" in plaats van sierlijke huistijger

Munchkins zijn echte knuffelkatten, ze worden beschouwd als zeer aanhankelijk en mensvriendelijk. Ondanks hun korte poten zijn ze buitengewoon speels en rennen ze graag rond, maar jagen ze niet over de tafel en banken. Ze hebben de neiging om minder te klimmen dan andere kattenrassen. Om dit te doen, houden ze alles in de gaten en besteden ze speciale aandacht aan hun omgeving – de nieuwsgierige huistijgers staan zelfs op hun achterpoten voor een beter overzicht.

De meeste Munchkins zijn sociale katten die veel aandacht van hun mensen willen en deel willen uitmaken van het gezinsleven. Als je dagelijks langere tijd van huis bent, kun je Munchkins beter met z’n tweeën houden. Ze kunnen ook goed met andere kattenrassen, huisdieren en kinderen overweg.

Munchkins zijn gemakkelijk te verzorgen en robuuste huisgenoten die geen bijzondere eisen aan hun baasjes stellen. Met één uitzondering: sommige dieren hebben vanwege hun lichaamsbouw moeite zichzelf schoon te maken. Ongeacht de vrij korte vacht, moet je de Munchkin behandelen als een langharige kat en dagelijkse vachtverzorging inplannen.

Munchkins worden beschouwd als katten die in principe loyaal zijn aan hun locatie en hebben niet de neiging om te gaan struinen. Dat is een goede zaak: een “grenzeloos” buitenleven brengt risico’s met zich mee die voor de katten met korte pootjes lastig zijn. Munchkins kunnen het beste worden gehouden als binnenkatten, idealiter met toegang tot een beveiligde uitgang naar de tuin. Wie deze mogelijkheid niet heeft, kan ze frisse lucht en afwisseling bieden met een afgeschermd balkon of raam.

Deze rasdieren zijn er in bijna alle denkbare kleuren en patronen die ook bij de Europese korthaar te zien zijn: van zwart tot chocoladebruin, bruin en crème tot grijs, blauw en wit. Ze zijn te vinden met tijgerpatroon, gevlekt, twee- of driekleurig, als colourpoint- en schildpadvariant.

Begin jaren tachtig nam de Amerikaanse kattenvriendin Sandra Hochenedel een drachtige zwerfkat op die het leven schonk aan verschillende poesjes met korte pootjes. Een van de katers, genaamd “Toulouse” (naar de schilder Toulouse-Lautrec, die ook klein van stuk was), werd de “stamvader” van het huidige Munchkin-ras. Dat het ras korte pootjes heeft, is het resultaat van een natuurlijke, dominant overgeërfde mutatie die sinds de jaren veertig is gedocumenteerd; het gericht fokken op deze eigenschap was nieuw.

De “International Cat Association” (TICA) erkende haar in 1995 als raskat, maar Europese verenigingen accepteren de Munchkin niet. In het land van herkomst is het poezenbeest ook bekend onder de algemene naam “Sausage Cat” (“worstkat”). Het ras is vernoemd naar het dwergachtige volk van de Munchkins uit het kinderboek “De tovenaar van Oz”. In Duitsland wordt de Munchkin momenteel zeer zelden gevonden.

Haar korte pootjes beperken de Munchkin merkbaar in bewegingspatronen die kenmerkend zijn voor katten. Ze kan niet gracieus rondsluipen of springrecords neerzetten. Maar ze is verbazingwekkend lenig, houdt van rennen en toont vindingrijkheid als het gaat om het beklimmen van meubels. Door de atypische verhoudingen hebben sommige Munchkins last van verkorte rugspieren, maar er zijn geen aanwijzingen voor skeletmisvormingen als gevolg van de mutatie. Er is echter wel een verhoogd risico op artrose en X- of O-benen.