De Europese korthaar - een nobele fluwelen poot met understatement

De verschillen zijn eigenlijk moeilijk te herkennen voor leken, wat eigenlijk ook niet al te tragisch is. Want of het nu raszuivere, gemengde of verdwaalde zwerfkatten zijn: je eigen kat is altijd de mooiste.

Door het kruisen van Perzische katten is de aard van de Europese korthaar meestal rustiger dan die van een huiskat. Ze worden beschouwd als evenwichtig en nuchterder dan andere raskatten en hebben niet zo’n uitgesproken drang naar vrijheid, maar ze verdedigen nog steeds hun territorium tegen indringers. Het karakter van de Europese korthaar is net zo individueel als de dieren zelf – er zijn zowel knuffelkatten als twistzieke exemplaren. Als je de Europese korthaar geen bewegingsvrijheid kunt geven, moet er in ieder geval een katveilig balkon of een tuin beschikbaar zijn.

De korte, dikke vacht van de Europese korthaar heeft geen speciale verzorging nodig. Door regelmatig te borstelen, help je je huistijger echter in het voorjaar met het wisselen van zijn vacht en ga je het inslikken van haarballen tegen. Veel katten genieten ook van verzorging als wellness. Als je buitenshuis gaat werken is het raadzaam om minimaal twee katten te houden. Ook als je EKH binnen moet leven, heeft ze een speelkameraadje nodig. Als het om ziekten gaat, is de Europese korthaar robuust en niet erg vatbaar. Buitenkatten moeten regelmatig op parasieten worden gecontroleerd.

De Europese korthaar is daarom de “nobele variant” van de bekende huiskat en is qua uiterlijk minder spectaculair dan andere raskatten. De grote gelijkenis met de huiskat is een van de redenen waarom het fokken van EKH in Nederland nog steeds een marginaal fenomeen is. Net als bij huiskatten is het kleurenspectrum van de Europese korthaar bijna onuitputtelijk – alle natuurlijk voorkomende vachtkleuren en -patronen zijn toegestaan. Er zijn geen beperkingen voor de kleur ogen. Door veredeling werden de kleuren zuiverder en werden de patronen duidelijker afgebakend. De oogkleur van de Europese korthaar ziet er ook vaak helderder uit dan die van huiskatten. Er worden systematisch ongeveer 30 kleurvariaties gefokt, in totaal zijn er 70 verschillende kleuren en variaties bekend.

De wortels van de Europese korthaar en aanverwante rassen liggen in Egypte. Daar genoten de katten goddelijke verering, omdat de behendige jagers de muizen in de graanschuren onder controle hielden. De afstammelingen van de Afrikaanse wilde kat verspreidden zich samen met de Romeinen over de hele wereld en pasten zich aan de respectievelijke klimatologische omstandigheden aan. Zo ontstonden er verschillende rassen. Uiteindelijk waren er rond het jaar 1000 katten in heel Europa. Wetenschappers geloven dat de geïmporteerde katten zich vermengden met de inheemse wilde katten. In de middeleeuwen werd de kat echter een symbool van het kwaad. Van de metgezel van heksen tot het meest populaire huisdier in de 20e eeuw was het een lange, moeilijke weg voor de vaak onbegrepen kat. In de jaren tachtig probeerden fokkers, voornamelijk in Scandinavische landen, een standaard vast te stellen en het ras te verbeteren. Zo is de Europese korthaar ontstaan.

Bepaalde kleurvarianten zoals Point of Chocolate kunnen erop wijzen dat er met een niet-Europese korthaar werd gefokt. Door de kleur voldoet het dier niet aan de rasstandaard. Dit doet echter niets af aan het liefdevolle karakter van deze knuffeltijger.