De Bengaalse kat - een miniluipaard in huis

Hoewel hun roofzuchtige uiterlijk je zou kunnen doen veronderstellen dat ze een wilde kant hebben, blijken Bengalen bijzonder aanhankelijk te zijn. De Bengaalse kat heeft je veel te “vertellen”, want ze is buitengewoon communicatief en praat uitgebreid door te koeren en te miauwen. Ze hecht ook veel waarde aan lichamelijk contact: ze wil aanhoudend knuffelen en vergezelt haar baasjes overal.

Bovendien is de Bengaalse kat een actieve atleet tot op hoge leeftijd, met veel energie. Niets doen en luilakken past niet bij haar. Als ze zich verveelt, zoekt de Bengaalse kat naar bezigheden en ze aarzelt niet om kasten te openen, planken leeg te maken en haar omgeving “opnieuw in te richten”. Daarom is het niet aan te raden om een enkele Bengaalse kat als binnenkat te houden. Als deze kat overdag lang alleen moet zijn, heeft ze een speelkameraadje nodig. De Bengaalse kat is in ieder geval geen dier om altijd binnen te zijn. Het liefst gaat ze op avontuur. Daarom moet het op zijn minst mogelijk zijn om ook buiten te kunnen komen.

Als eigenaar van een Bengaalse kat wordt er veel van je verwacht: je huisgenoot heeft altijd stimulatie en actie nodig in de vorm van jachtspelletjes, behendigheidsoefeningen en het leren van kleine trucjes. Clickertraining is meestal erg leuk voor volgzame Bengaalse katten. Ze hebben een gevarieerde en mentaal veeleisende bezigheid nodig om actief en fit te blijven. Er moet een breed scala aan verschillend speelgoed en klimmogelijkheden beschikbaar zijn voor ze.

Het verzorgen van de vacht kost niet veel tijd. De Bengaalse kat is erg schoon en houdt haar vacht zelf op orde. Maar ze vindt het leuk om geborsteld te worden, dus daar zul je je kat eenmaal per week op moeten trakteren. Let tijdens het verzorgen van de vacht op ectoparasieten zoals teken, mijten en vlooien. Een van de meest vervelende maar niet levensbedreigende plaaggeesten die zich in het spijsverteringskanaal van de Leopardette nestelen, is echter een endoparasiet: de “Tritrichomonas foetus”. Die wordt overgedragen via de ontlasting van een geïnfecteerde soortgenoot en veroorzaakt langdurige diarree (tritrichomonose), meestal zonder andere symptomen. Als de diarree langer dan een paar dagen aanhoudt, is het raadzaam om contact op te nemen met een dierenarts, aangezien langdurige diarree levensbedreigend kan zijn. De diarree wordt behandeld met antibiotica.

Het meest opvallende aan de Bengaalse kat is haar spectaculair gevormde vacht. Deze kan gevlekt (“spotted”) of gemarmerd (“marble”) zijn; een tijgerpatroon wordt als ongewenst beschouwd. Dit verklaart ook de verouderde naam Leopardette. De toegestane kleuren van Bengaalse katten liggen in het spectrum van Brown, Snow en Silver.

De Bengaalse kat wordt pas sinds 1999 als apart ras erkend door de overkoepelende fokkersvereniging FIFe, maar wordt al sinds de jaren ’60 in de VS gefokt. In die tijd probeerde de geneticus Jean Mill de bedreigde Aziatische luipaardkat, een echte wilde kat, te redden. Ze kruiste de wilde katten met kortharige huiskatten en legde met deze hybriden de basis voor het fokken van Bengaalse katten. De raskatten worden tegenwoordig alleen homozygoot gefokt. Wilde of huiskatten worden niet langer gekruist. Bengaalse katten zijn slank en gespierd en worden relatief groot. Katers kunnen tot zes kilo wegen en een schouderhoogte van 40 centimeter bereiken.

Bengaalse katten hebben een merkwaardige eigenschap: ze houden van water. Trakteer je huisluipaard dus op een kinderbadje. Hun fascinatie voor water, geërfd van hun wilde voorouders, gaat zover dat zelfs badkuipen en aquaria niet veilig zijn voor je huistijger.