Reu of teef? Hoe je de juiste beslissing neemt!
15.05.2023 - Leestijd: 5 minuten
Het is voor een echte hondenliefhebber niet altijd gemakkelijk om tussen de geslachten te kiezen: Eigenaars van meerdere honden vragen zich misschien af: Hier vind je nuttige informatie die jouw beslissing gemakkelijker maakt en meer over de voor- en nadelen van een reu of een teef vertelt!
geslachtsspecifieke verschillen tussen reuen en teefjes
Een diepgeworteld vooroordeel laat veel mensen geloven dat reuen baldadiger, snel prikkelbaar en moeilijker te trainen zijn dan teefjes. Ze worden als knuffeliger, volgzamer en gehoorzamer beschouwd. Maar is dat echt zo?
Feit is dat honden vooral individualisten zijn en afhankelijk van het ras verschillende karaktereigenschappen vertonen. Zo zal een Dobermann-teef hoogstwaarschijnlijk veel dominanter zijn en beslist meer “bereid om een stempel te drukken” dan bijvoorbeeld een windhond-reu. Of een teef gemakkelijk te trainen is en een reu baldadig is, staat dus volledig los van het geslacht – net zoals dat bij ons mensen het geval is. Toch zijn er een paar genderspecifieke kenmerken waarvan je op de hoogte moet zijn.
Reu en teefje - genderspecifieke taken van de voorouders
Hoewel onze “luxehonden” zich lang hebben geëmancipeerd van hun voorouders, de wolven, is het toch nuttig om voor ogen te houden hoe de seksuele verschillen tussen een reu en een teefje oorspronkelijk werden gemotiveerd.
De stressvolle taken van een reu
Reuen in een roedel met wilde wolven zijn verantwoordelijk voor het markeren van de grenzen van het territorium en het verdedigen tegen vijanden, het bijeenhouden van de roedel, voor voedsel en voortplanting en het helpen bij het opvoeden van de pups. Ze moeten zich in de roedel tegen andere reuen staande houden en in het beste geval respect afdwingen.
Sommige van deze gedragingen zijn op onze gedomesticeerde honden overgegaan en maken deel uit van hun genetisch bepaald gedrag. Daarom markeren reuen keer op keer ‘hun’ territorium, wat in de meeste gevallen niet hun territorium is maar een straat of park.
Ook moeten reuen, vooral als ze nog jong zijn, hun kracht meten met anderen om de mogelijkheden van hun dominantiecapaciteiten te peilen en hun aanspraak op teefjes te markeren. Hun genetische aanleg zegt echter niets over de vraag of ze in wezen koppig, onopvoedbaar of agressief zijn.
Als de teef alleen de reu volgt...
De taak van een teef in de roedel wilde honden is om te helpen bij het verzamelen van voedsel, puppy’s te baren en voor ze te zorgen. In de regel paart de leidende teef met de leidende reu en zorgen alle teven in de roedel en ook de vader van de pups voor de opvoeding van de nakomelingen.
Tussen de zesde en tiende maand wordt de teef geslachtsrijp en komt haar eerste loopsheid, die ongeveer drie tot vier weken duurt, afhankelijk van de grootte en het ras. In de eerste zeven tot tien dagen rijpen de eieren, markeert de teef en geeft ze daarmee haar toestand aan. Gedurende deze tijd zijn teven vaak minder geconcentreerd, nerveuzer en prikkelbaarder dan normaal. Daarna begint de bereidheid om te paren met de eisprong, de daadwerkelijke hitte waarin de teef drachtig kan worden. Ongeveer zes tot tien dagen lang draait bij de hondendame alles om reuen.
Gedurende deze tijd kan zelfs de meest gehoorzame teef maar al te graag de aangeleerde gedragsregels vergeten en “aan de wandel” gaan. Tegelijkertijd kan ze zich bijzonder onbeleefd en chagrijnig gedragen tegenover haar medeteefjes. Gedurende deze tijd markeren sommige dominante teven ook met hun benen omhoog om hun kracht en aantrekkelijkheid te tonen voor de reuen die bereid zijn te paren.
Enkele weken na de hete periode wordt het teefje schijndrachtig – mits ze niet al drachtig is. Zij hebben dat van hun voorouder, de wolvin, geërfd. Want in een roedel zorgen alle vrouwelijke wolven voor de nakomelingen van de leidende wolvin en zogen zij de pups. Deze schijndrachtigheid van de teef is niet altijd zo uitgesproken dat de hondeneigenaar het ook opmerken zal. Bij sommige teven kan een schijndrachtigheid echter een probleem voor het dier worden, omdat het geen zinvolle vervulling vindt. Ze kan dan rusteloos, prikkelbaar en bijterig zijn en geen eetlust hebben. Lichamelijk kunnen er ook symptomen zijn zoals melkproductie, weeën en zelfs een schijngeboorte. Als vervanging voor de puppy kan ze haar speelgoed beschermen.
Afhankelijk van het ras en de aanleg wordt een teef meestal twee of slechts één keer per jaar loops. Gedurende deze tijd bloedt de teef in verschillende mate, en afhankelijk van hoe schoon ze is, laat ze bloeddruppeltjes achter in de woning. In sommige speciale gevallen kan een loopsheidbroekje nuttig zijn, maar zo de teef leert nooit haar natuurlijke reinheid te behouden.
Castratie als middel voor de gehoorzame reu of een trouwe teef?
Als je een reu of een teefje kiest, moet je dat niet doen met de achterliggende gedachte om zijn of haar genetische aanleg naar wens te “corrigeren” door castratie. Voor de teef betekent het een zware operatie onder algehele narcose – voor de reu kan het leiden tot een hormonaal gerelateerde verandering in karakter en gewicht.
Hondenpsychologen en dierenartsen zijn het over één ding eens: castreren zal nooit automatisch resulteren in een gehoorzame of onderdanige hond. Bespreek met je dierenarts of het zinvol is om de teef of de reu te castreren.
Welk geslacht past nu bij mij?
Dus of een reu of een teef voor jou de beste optie is, is daadwerkelijk een beslissing die je moet nemen, ongeacht veel voorkomende vooroordelen. Natuurlijk zijn er kleine maar subtiele verschillen die biologisch en genetisch bepaald zijn. Teven zijn meestal kleiner dan hun mannelijke tegenhangers van hetzelfde ras en hebben vaak minder of een kortere vacht. Dit betekent ook dat ze lichter zijn. je kunt verwachten dat rassen die gevoelig zijn voor dominantie, zoals Dobermanns of Husky’s, ook dominante teven zullen voortbrengen. De meeste gedragspatronen komen voort uit de band tussen de hond en het baasje en uit de opvoeding van deze knuffelbeesten.
