Kleine hondentolk - begrijp je je hond?

Een hond die op een weiland staat met zijn rug en ledematen stijf gebogen, zijn staart omhoog en zijn oren naar voren gericht, maakt zichzelf groot en vertoont imponeergedrag. Een andere hond daarentegen, wiens uiterlijk wordt gekenmerkt door een ronde rug en een samengeknepen staart, lijkt angstig. Omdat honden zichzelf niet verbaal kunnen uitdrukken, is het uitermate belangrijk om aandacht te besteden aan hun lichaamstaal en zelfs kleine dingen te herkennen.

Op hondenscholen beginnen hondeneigenaars de beschrijving van gebeurtenissen, vooral als hun hond agressief is, vaak met “uit het niets” of “plotseling”.

Subjectief gezien voelen ze dat ook zo. Maar als je goed kijkt, zie je de eerste tekenen van een aanstaande aanval voordat de agressieve actie begint: de blik wordt stijf en gefixeerd, de lip wordt iets naar boven getrokken.

De lichaamstaal van de hond speelt niet alleen een belangrijke rol als het om agressie gaat, maar beïnvloedt ook het dagelijkse leven van mens en hond. Een klassiek voorbeeld van misverstanden is dit: een kwispelende hond is niet per se vriendelijk. Hij verkeert in de eerste plaats in een opgewonden emotionele toestand, die vriendelijk kan zijn, maar ook agressief of onzeker. Het gaat niet alleen om waar en hoe de staart kwispelt, maar ook om de signalen die de rest van het lichaam uitzendt. Een hond waarvan de staart in het verlengde van de wervelkolom heen en weer zwaait, zodat het hele achterste deel mee wiebelt, heeft waarschijnlijk vriendelijke bedoelingen. Een gespannen hond, wiens staart in een snel tempo heen en weer slaat, zoals voor een muizenhol terwijl hij wacht om de muis te vangen, is niet vriendelijk.

Hoewel lichaamstaal, dus de visuele communicatie, een groot deel uitmaakt van zijn communicatievormen, heeft de hond ook andere zintuigen waarmee communicatie plaatsvindt. Hij ontvangt enorm veel informatie via de neus. Hij ontvangt enorm veel informatie via de neus. Wie was er voor mij op dit terrein? Is de teef van hiernaast loops? Deze olfactorische communicatie omvat ook het achterlaten van berichten, bijvoorbeeld via urine en uitwerpselen, of de geur die uit de precaudale klieren boven de staartbasis komt en wordt verspreid door het kwispelen.

De meeste mensen zijn bekend met de auditieve communicatie, d.w.z. blaffen of janken. blaffen of janken. Zo werkt het. De mens zit op de bank en leest. De hond gaat eerst geduldig voor hem zitten en staart. Reageert de persoon niet, dan begint het gezeur of gejammer. Het gebruik van de stembanden kan ook territoriaal gedrag ondersteunen, zoals blaffen ter verdediging, of informatie geven over gevoeligheden, zoals pijn of angst. Ook de tactiele communicatie – de informatie-overdracht door aanraking, knuffelen, vleien, kopjes geven of wederzijdse vachtverzorging – hoort thuis in het communicatierepertoire van de hond.

Het is belangrijk dat je altijd op het totaalplaatje let. Dus: kijk niet alleen naar de staart, maar ook naar de houding van de kop en de gezichtsuitdrukking. En concentreer je niet alleen op gesproken taal, maar houd ook rekening met het totaalbeeld. Neem de moeite – want alleen een begrepen hond is een blije hond!