Miniatuur bullterriër: veel karakter ondanks het kleine formaat

De miniatuur bulterriër, door de liefhebbers ook wel ‘eikop’ of ‘mini’ genoemd, is een Brits hondenras. Al in de 19e eeuw concentreerden sommige bulterriër-fokkers zich op de bijzonder compacte lijnen. Het enthousiasme voor de kleine bulterriër, die noch qua karakter noch fysiek veel gemeen heeft met andere terriërrassen, nam aan het begin van de 19e eeuw af. Pas in de jaren veertig van de 20e eeuw laaide de passie voor de stoere dwergen weer op en werd de miniatuur bulterriër officieel erkend als ras door de kennelclub. De ‘Downface’ is het unieke kenmerk van dit buitengewone hondenras. Overigens staat hij ondanks zijn uiterlijk niet op de lijst van gevaarlijke honden.

Levendig, speels en fantasierijk: de miniatuur bulterriër houdt van ravotten en plezier hebben, bij voorkeur met zijn baasjes of zijn bekende hondenvrienden. De mini blijft nog vaak lang speels; ook oudere dieren zijn af en toe echte grappenmakers en huppelen vol levensvreugde door de tuin. Dankzij hun hoge stimulusdrempel en hun toegewijde houding ten opzichte van hun baasjes, wordt de mini beschouwd als een aan te bevelen gezinshond. Deze sterke honden mag je echter niet onderschatten. Deze spierbundels zijn waakzaam en komen ook graag voor hun baasjes op. Ze handelen zeer onafhankelijk en sommige eigenaars van het ras noemen hun instelling ten opzichte van training ‘koppig’ of ‘eigenwijs’. Deze slimme honden beslissen zelf graag op basis van de situatie en hun buikgevoel of ze een commando willen begrijpen – of niet.

De miniatuur bulterriër is niet gezegend met een grote ‘will to please’ – de drang om zijn baasjes te behagen heeft hij niet. Hij wil overtuigd worden. Hapjes kunnen hierbij een grote hulp zijn. Juist omdat mini’s zo slim en creatief zijn, is het des te belangrijker om vroeg aan een consistente training te beginnen en de kleine pup nergens mee weg te laten komen. De omgang met het dier en zijn strikte, maar positieve training moet gebaseerd zijn op een stabiele vertrouwensrelatie: drammen is absoluut contraproductief. Als miniatuur bulterriërs gewend zijn aan honden en katten wanneer ze puppy’s zijn, kunnen ze goed met andere huisdieren opschieten. De mini gaat graag wandelen, maar is geen atleet. Het maakt hem niet uit of hij in een stadsappartement of in een landhuis woont; het belangrijkste voor deze charmante krachtpatser is dat hij er altijd bij mag zijn. Hij houdt er in principe niet van om alleen te blijven. Zoekspelletjes, ravotten en knuffelen, daar bloeit hij helemaal van op. Taken die veel inzet en gehoorzaamheid vergen, zoals dummytraining, kunnen de miniatuur bulterriër nauwelijks boeien.

De korte, gladde en robuuste vacht van de mini’s is ongecompliceerd te onderhouden. De vacht moet één keer per week worden geborsteld en tegelijkertijd moeten de ogen, oren, nagels en tanden worden gecontroleerd.

Van de miniatuur bulterriër moeten sommige ziektes die kenmerkend zijn voor het ras worden verduidelijkt als onderdeel van het fokplan. Deze omvatten hart-, oog- en nieraandoeningen en patellaire dislocatie. Witte dieren mogen niet worden gepaard, omdat er een verhoogd risico op doofheid en blindheid bestaat. Bij een gerenommeerde fokker vind je pups van een verantwoord ras. De charmante mini’s kunnen met goede zorg wel 16 jaar oud worden.

Je vindt bij ons de beste producten voor je miniatuur bulterriër!

Naar de hondenproducten