Ierse wolfshond - vriendelijke reus met beperkte gezinskwaliteiten

De eerste aanwijzingen van gigantische jachthonden stammen uit de 1e eeuw na Christus . Er wordt aangenomen dat de oorsprong in het oude Egypte ligt. In Europa waren het de Kelten die zijn onverschrokkenheid bij de hertenjacht waardeerden. In de middeleeuwen tot de 17e eeuw was een Ierse wolfshond een kostbaar geschenk in de aristocratie. In die tijd begon zijn carrière als “wolfshond” in de spreekwoordelijke zin. Tussendoor was het ras bijna verdwenen, maar in de 19e eeuw beleefde de grijze reus uit het noorden een renaissance en kon het ras nieuw leven worden ingeblazen door een kruising van Borzoi en Duitse Dog. Tegenwoordig is hij een van de zeldzame maar uiterst populaire gezelschapshonden.

De Ierse wolfshond wordt beschouwd als niet veeleisend en als evenwichtig – als de opvoeding goed is. Hij moet vroeg contact hebben met mensen en dieren. Want verrassend genoeg zit in puppy’s een uitgesproken zachte en schrikachtige ziel. Als waakhond is hij minder geschikt. En als dat zo is, schrikt hij ongewenste gasten af met zijn omvang. Hij blaft zeer zelden, wat de buurt weer blij maakt. Niettemin is deze Ier in de opvoeding en de dagelijkse eisen slechts beperkt geschikt als gezinshond. In tegenstelling tot een labrador of Golden retriever, past hij zich niet altijd compromisloos aan in de menselijke roedel. Het is het best als hij zijn vaste plaats heeft voordat er in het gezin kinderen komen of als de kinderen al ouder zijn.

“Thuis een schaap, op jacht een leeuw” – dit citaat van de Breed Association for Irish Wolfhounds zegt veel over het indrukwekkende hondenras. De machtige zichtjager kan zijn instinct niet ontkennen. Daarom is een vanaf het begin consistente opvoeding heel belangrijk, vooral als er kinderen in het gezin wonen. Omdat de Ierse Wolfshond zich niet altijd bewust is van zijn grootte en kracht, vooral in de wilde maanden tot ongeveer zijn tweede verjaardag. Als de basis van de eerste maanden echter correct is, kun je rekenen op levenslange trouw. De Ierse Wolfshonden hebben niet meer beweging nodig dan andere honden, maar ze houden ervan om in weer en wind te wandelen. Door zijn formaat is voldoende bewegingsvrijheid in huis absoluut noodzakelijk. Een omheinde tuin wordt aanbevolen. Neem een onverklaarbare achteruitgang in prestaties serieus: zijn stoïcijnse kalmte verraadt op het eerste gezicht geen zwak gestel.

De ruwe vacht moet regelmatig worden geborsteld. Nagelzorg dient in een vroeg stadium onderdeel van de opvoeding te zijn. In de eerste twee levensjaren is hoogwaardig (en volop) voer onderdeel van een gezonde groei. Daarna is het ras tevreden met verrassend kleine hoeveelheden voedsel, dat om spieren op te bouwen absoluut moet worden aangepast aan de activiteit. Want deze Ier heeft het zwaar met zijn omvang en het hart moet topprestaties leveren – niet altijd zonder nadelige gevolgen. Slechts zelden bereikt een wolfshond de leeftijd van tien jaar, zoals de meeste grote hondenrassen. Kies daarom een ervaren, competente fokker die gezondheid belangrijk vindt, niet een zo groot mogelijke hond.

Bij ons vind je de beste producten voor je Ierse Wolfshond!

Naar de hondenproducten