De Deerhound - een lieve engel in wolvenkleding

De Schotse Wolfshond is iets kleiner dan zijn Ierse verwant en heeft ook een indrukwekkend postuur. Dit zeer gewaardeerde ras werd al in de vroege middeleeuwen geprezen. Zijn roots worden zelfs vermoed bij de Keltische windhonden. Bijna uitgestorven in de 19e eeuw, beleeft de Deerhound nu een renaissance als een gemakkelijk te verzorgen gezinshond.

Zo trots en aristocratisch als zijn uiterlijk is, zo warm is zijn karakter. Moeilijk te geloven dat deze indrukwekkende kindvriendelijke hond onverschrokken en in een adembenemend tempo jaagde op herten, elanden en wolven. De Schotse Wolfshond lijkt de rust in zichzelf te vinden en laat zich niet storen door het keffen van schoothondjes. Zelfs op de puppyschool inspireert deze niet zo kleine viervoeter door zijn sociale vaardigheden. Maak veel ontmoetingen met andere dieren voor hem mogelijk. Hij (of zij) vindt dat geweldig en als je hem op tijd laat wennen, komt hij ook graag in contact met katten en paarden.

In de opvoeding zullen er geen onaangename verrassingen zijn. De grijze Schot weet zelf bijna al hoe hij zich moet gedragen. Een reus heeft een tijdje nodig om te groeien en dat kan bij deze Schot tot wel drie jaar duren. Gedurende deze tijd zal hoogwaardige voeding in soms grotere hoeveelheden voor gezonde botten en een even stabiel cardiovasculair systeem zorgen. Elke goed bedoelde overmatige atletische training heeft een negatieve invloed op de gezondheid van een groeiende Deerhound. Je fokker kan je hier het beste advies geven. Als de Deerhound eenmaal volgroeid is, is hij tevreden met verrassend kleine hoeveelheden voedsel. Zorg er altijd voor dat het gewicht niet te groot is. Veel beweging vormt de basis voor een tevreden en evenwichtige Deerhound, die onder andere een ideale gezelschapshond bij het wandelen is.

Het is moeilijk te geloven, maar ook hier doet de grijze kerel uit het noorden het goed. De ruige vacht, die perfect is aangepast aan slecht weer, groeit niet te dicht en is met een wekelijkse borstelbeurt goed te temmen.

Zijn gezondheid blijkt net zo robuust te zijn als zijn aard. Er zijn geen rastypische genetische ziekten gevonden. Toch is het waardevol om te kiezen voor een ervaren fokker die gezondheid belangrijker vindt dan toegevoegde grootte.