Australische herder – workaholic met energie te over en met een pakketje eisen

De naam zorgt voor verwarring omdat de australische herder geen australisch hondenras is. Het is een beetje ingewikkeld: bij het begin van de 20ste eeuw nam de export van schapen uit Australië naar de VS een hoge vlucht. De kuddes werden gehoed door getrainde herdershonden. De slimme viervoeters vonden in de Verenigde Staten veel liefhebbers die ze gingen fokken, maar pas in 1957 verscheen er het eerste stamboek en sinds 1977 is er een bindende rasstandaard. Officiële erkenning als hondenras door de FCI kwam er pas in 1996; in Europa zijn de prachtige dieren wijdverspreid sinds de jaren zeventig. De FCI deelt hondenrassen in groepen en secties in. De australische herder zit in groep 1: Herdershonden en veedrijvers. Andere honden uit dezelfde FCI-groep zijn de shetland sheepdog en de collie. Naast de standaard versie van de aussie met een schofthoogte tussen de 46 en 58 cm zijn er ook mini australische herders die zo’n 10 cm kleiner zijn.

Het opvoeden van een australische herder kan een uitdaging vormen voor een beginner. Hij heeft een grote bereidheid om te leren en een drang om zijn baasje een plezier te doen, maar dat betekent niet dat hij gemakkelijk te trainen is. Wie als beginner kiest voor een australische herder-puppy, doet er goed aan zich te laten ondersteunen door bijvoorbeeld een hondenschool of een hondentrainer. Want net zo snel als hij commando’s aanleert, leert de australische herder ook ongewenst gedrag aan. Geduld, liefdevolle consistentie, maar ook rechtlijnigheid zijn hier vereist. Anders is de kans groot dat hij misbruik gaat maken van fouten of afwijkingen.

australische herder als gezinshond wilt, moet je eerst goed overwegen of een hond van dit ras gemakkelijk kan worden geïntegreerd in het dagelijkse gezinsleven. Om succesvol samen te leven en om de australische herder-puppy te laten uitgroeien tot een evenwichtige hond, moet je zeker voldoende tijd met hem inplannen: want als de aussie niet genoeg wordt uitgedaagd of lange tijd alleen worden gelaten, bestaat het risico dat hij ongewenste gedragsproblemen ontwikkelt. Zijn sterke drang om bezig te zijn maakt het hem soms moeilijk om zich volledig te ontspannen. Als de verveling te groot wordt, is het niet ongebruikelijk dat de woninginrichting last krijgt van zijn drang naar actie. Wanneer een aussie een nieuwe toevoeging aan het gezin is, is het ook een goed idee om kinderen het belang van consistente opvoeding bij te brengen. Hoe jonger kinderen zijn, hoe moeilijker het voor hen is om zich aan vaste regels te houden. Oudere kinderen of adolescenten nemen het educatieve gedrag voor hun hond wel vaak over.

Veel mensen zien de australische herder als een moeilijk ras met een sterk karakter dat zijn koppigheid wil laten gelden. Zijn eigenschappen beperken zijn geschiktheid als gezinshond over het algemeen echter niet, want hij biedt ook vele voordelen: als herdershond is hij waakzaam en intelligent, zoals het een vierpotige leider van de kudde betaamt. Hij is altijd aanhankelijk en aardig voor de mensen waar hij vertrouwd mee is. Met vreemden heeft hij een tijdje nodig voordat hij hen in vertrouwen neemt en benaderbaar wordt. Hij heeft een sterke drang om zijn baasje te plezieren en de hem opgedragen taken te vervullen. Iedereen die met de juiste opvoeding aan deze kenmerken voldoet, krijgt een geweldige metgezel – ook binnen het gezin.

Als hij daarentegen niet voldoende aan het werk wordt gezet, ontsnapt zijn uitgesproken waak- en hoede-instinct soms langs ongewenste weg: hij gaat dan joggers, spelende kinderen, fietsers en andere huisdieren hoeden om zijn herdersinstinct uit te leven.

Er is geen algemeen antwoord op de vraag hoe lang je een australische herder alleen kunt laten. De leeftijd speelt alvast een belangrijke rol: Australische herder-puppy’s kunnen (en mogen) nog niet alleen gelaten worden. Een volwassen hond daarentegen zou af en toe een tijdje alleen moeten kunnen blijven. Of dit maar voor een uur of eens voor drie uur kan, verschilt van hond tot hond. De doorslaggevende voorwaarde is echter dat de hond volledig in zijn behoeften wordt voorzien. Je kunt een australische herder (en liefst ook elke andere hond) nooit langer dan vier uur alleen laten. Een hond van dit ras is ook totaal ongeschikt als dagelijkse metgezel gedurende de hele werkdag op kantoor.

Hoe goed een australische herder getraind kan worden, hangt vooral af van de ervaring en consistentie van de eigenaar. Als je je hond mentale en fysieke taken aanbiedt, geduldig bent in de training en rechtlijnig en liefdevol reageert, krijg je een goed opgevoede, loyale metgezel.

Zeker: australische herders zitten bomvol energie! Onervaren hondenbezitters voelen al snel hoeveel temperament er in dit ras zit als de hond niet genoeg aan het werk wordt gezet. Zijn mensen moeten veel tijd met hem doorbrengen.

De dierenwelzijnsverordening bepaalt dat eigenaren hun hond minimaal twee keer per dag een uur buiten moeten laten bewegen. Dat is het wettelijke kader, maar voor een hond van dit ras is het veel te weinig. Met een australische herder moet je minstens drie keer per dag naar buiten, zodat hij aan meerdere uren actie per dag komt.
Je aussie heeft een goede mix nodig van fysieke actie en mentale bezigheden zoals speuren of mantrailing. Eigenaars die regelmatig joggen, fietsen, wandelen of lange wandelingen maken, zijn ideaal voor dit ras. Omdat australische herders ook van een mentale uitdaging houden, worden deze honden ook ingezet als reddings- en drugsopsporingshonden en als blindengeleidehond, omdat ze daarbij hun intelligentie en gretige karakter echt kunnen gebruiken. De conditie van de hond kan je soms tot het uiterste drijven: zelfs een vol programma met behendigheids- en apporteerspelletjes zal het verlangen van de hond alleen maar aanwakkeren. Speurspelletjes dagen de hond intellectueel uit. Het moeilijkste trainingsdoel bij de australische herder is het aanleren van rustpauzes en het vinden van een balans tussen activiteit en ontspanning. Om dit te bereiken heb je tijd, geduld en empathie nodig.

De australische herder is niet geschikt voor oudere mensen die mogelijk lichamelijke beperkingen hebben en werkende mensen die urenlang hun werkplek niet kunnen verlaten.

 
Als het om merle-kleuren gaat, is het gezondheidsaspect bijzonder belangrijk, omdat honden met de zogenaamde merle-factor in hun genoom een hoger risico lopen op bepaalde ziekten: deze omvatten een aangetast gehoor en gezichtsvermogen, een verstoord evenwichtsgevoel en onvruchtbaarheid. Er is een groot risico dat nakomelingen van de australische herder aan de genoemde problemen lijden als beide ouderdieren de merle-factor hebben. Het is in Duitsland dan ook verboden te fokken met ouderdieren met de merle-factor. Dit geldt ook voor mini australische herders en andere hondenrassen met merle-kleuren.

In feite is het enige verschil tussen mini australische herders en „standaard“ australische herders de grootte. Terwijl reuen van de klassieke variant een schofthoogte tot 58 cm bereiken en teven tot 48 cm, zijn mini australische herders gemiddeld zo’n tien centimeter kleiner. De kleine aussies kunnen dezelfde kleurvariaties hebben als hun grotere tegenhangers. Het is belangrijk om te weten dat mini australische herders qua karakter niet verschillen van hun standaard soortgenoten. Sommigen denken dat de „mini’s“ door hun handzame formaat meer geschikt zijn voor een kleine woning of als gezinshond. Dat klopt echter niet: Mini australische herders zijn ook energieke beestjes die veel actie, lichaamsbeweging en zorgvuldige training nodig hebben.

Australische herders zijn populair – zoals bij de meeste begeerde hondenrassen, wordt dit ook weerspiegeld in de prijs. Een australische herder-pup kost doorgaans tussen 1300 en 2500 euro.

Je kunt een rashond, zoals de australische herder of mini australische herder, kopen bij een geschikte fokker. Hierbij is het belangrijk om in de gaten te houden hoe serieus de fokker is. Wees niet gehaast om een beslissing te nemen bij het kopen van een australische herder-puppy. Serieuze mensen die australische herders fokken geven om de gezondheid en het welzijn van de honden. De dieren wonen het beste samen met het gezin en niet alleen in een kennel. De omgeving ziet er schoon en hygiënisch uit, de papieren en gezondheidscertificaten van de ouderdieren zijn transparant. Een goede fokker beantwoordt geduldig al je vragen en uiteraard maak je ook kennis met de moederhond. Hij is ook geïnteresseerd of jij de juiste kwalificaties hebt voor dit ras. Om ervoor te zorgen dat australische herder-puppy’s goed gesocialiseerd zijn, zal de fokker de pups niet meegeven voordat ze twaalf weken oud zijn. Via het Verband für das Deutsche Hundewesen (VDH) kun je bijvoorbeeld een fokker van australische herders vinden bij jou in de buurt.

Vanwege zijn energieke karakter is de australische herder geen hond voor iedereen. Voordat je een hond koopt, moet je twee keer nadenken of je aan de hoge eisen van dit ras kunt voldoen en je ervan bewust zijn dat het hele gezin aan één zeel moet trekken bij het opvoeden van een hond. Zoek een verantwoordelijke fokker die de dieren al vanaf het begin een goede socialisatie meegeeft. De meerderheid van de australische herders wordt vandaag gehouden als gezins- en gezelschapshond. In veel regio’s doet hij echter nog steeds dienst als herdershond. Er is dus sprake van een werklijn en een rustigere fokvorm waarbij het temperament wat beteugeld is. Vraag de fokker dus zeker naar het fokdoel, zodat je de hond kunt vinden die past bij je leven en activiteitsniveau.

Vanwege zijn energieke karakter is de australische herder geen hond voor iedereen. Voordat je een hond koopt, moet je twee keer nadenken of je aan de hoge eisen van dit ras kunt voldoen en je ervan bewust zijn dat het hele gezin aan één zeel moet trekken bij het opvoeden van een hond. Zoek een verantwoordelijke fokker die de dieren al vanaf het begin een goede socialisatie meegeeft. De meerderheid van de australische herders wordt vandaag gehouden als gezins- en gezelschapshond. In veel regio’s doet hij echter nog steeds dienst als herdershond. Er is dus sprake van een werklijn en een rustigere fokvorm waarbij het temperament wat beteugeld is. Vraag de fokker dus zeker naar het fokdoel, zodat je de hond kunt vinden die past bij je leven en activiteitsniveau.